Kto de lege lata ma prawo do renty rodzinnej?
Punktem wyjścia dla odpowiedzi na pytanie o to, kto ma prawo do renty rodzinnej, jest przeanalizowanie ustawy o rentach i emeryturach z FUS (dalej: ustawa). Warto przy tym pamiętać, że interesująca nas renta jest świadczeniem o charakterze alimentacyjnym, innego rodzaju niż np. emerytura albo renta inwalidzka. Kompensuje ona – w pewnym zakresie – utratę dochodów wywołaną śmiercią osoby ubezpieczonej.
Moja praktyka w zawodzie adwokata dowodzi, że spokojna refleksja nad przepisami jest kluczem do ustalenia, co i komu w konkretnej sytuacji przysługuje. Z tego względu, udzielając np. porady prawnej, skupiam się na nawiązaniu dialogu prowadzonego w atmosferze pełnego zaufania. Zdaję sobie sprawę, że poszczególne sprawy – choć często podobne – nie są identyczne. Z tego względu konieczne jest rzeczywiście indywidualne, a dzięki temu rzeczowe i odpowiadające interesom klienta podejście.
Co mówi ustawa?
Interesującego nas świadczenia dotyczą art. 65 i n. ustawy. Zgodnie z art. 65, przysługuje ono uprawnionym członkom rodziny osoby zmarłej, która w momencie śmierci miała ustalone już prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy bądź prawo do emerytury. Renta będzie przysługiwać także, gdy zmarły spełniał warunki niezbędne do przyznania któregoś z tych dwóch świadczeń. Warto pamiętać, że oceniając prawo do renty, trzeba przyjąć, iż niezdolność zmarłego do pracy była całkowita (art. 65 ust. 2 ustawy).
Renta należy się także, gdy zmarły pobierał w momencie śmierci zasiłek bądź świadczenie przedemerytalne lub świadczenie kompensacyjne dla nauczycieli. I tym razem, przy ustaleniu prawa do renty, należy przyjąć, że zmarły spełniał warunki przyznania mu renty z tytułu pełnej niezdolności do pracy (art. 66 ustawy).
Warto zwrócić uwagę, że uprawniony nabędzie prawo do renty z art. 65 ustawy nawet wtedy, gdy zmarły – choć nie spełniał warunków – miał ze względu na błąd organu rentowego ustalone prawo do emerytury albo renty z tytułu niezdolności do pracy (uchw. SN (7) z 26 kwietnia 2017 r., III UZP 1/17).
Źródło: https://adwokatdrejewicz.pl/